Eline

 

 

Mijn dagboek: DERDE MAAND
Dag 17
Vandaag hebben ze iets nieuws voor me aangeschaft. Een draagzak. Vanavond hebben ze het allebei geprobeerd. Ik hang lieven tegen Haar borst aan dan tegen de Zijne. Wie niet? In feite zit de zak heel lekker, maar dat ging ik hun heus niet aan hun neus hangen, dus begon ik uit alle macht te krijsen en te trappelen wanneer ze me erin probeerden te stoppen.
Dag 20
Ze nam me mee uit winkelen in de draagzak. Heel plezierig. Maar wel vervelend wanneer ik honger krijg. Met mijn hoofd tussen haar borsten ingeklemd zitten en van een tussendoortje gescheiden te zijn door een paar lagen stof en een voedingsbeha, is een van de meest frustrerend ervaringen die ik ken. Maar aan de andere kant opent het wel een heel nieuw terrein voor mijn spuugtalent.
Dag 21
Zij vindt een draagzak fantastisch en heeft me er het grootste deel van de dag in rondgesjouwd. ’s Avonds schoot het Haar in Haar rug en moest Ze naar bed.
Dag 24
‘ Denk je dat er iets met baby’s ogen is?’ vroeg Ze Hem bezorgd, toen ze me vanavond naar bed brachten en samen over mijn wiegje hingen. ‘Ik bedoel, je denkt toch niet dat de baby scheel is, hè?’ Ja, hoor eens, wat willen ze nou eigelijk? Als ik niet naar ze kijk, wanneer ze me naar bed brengen, doen ze gekwetst en zeuren dat ik niet om ze geef, en als ik wel naar ze kijk worden ze ongerust dat ik scheel ben. Poe. Probeer jij maar eens uit een diepe wieg naar boven te kijken naar twee mensen die drie keer zo groot zijn als jij zonder scheel te kijken.
Dag 26
Ga goed vooruit met scheel kijken. Ik merk dat als ik me goed concentreer en intens met beide ogen naar het puntje van mijn neus staar, de resultaten uitstekend zijn (dat wil zeggen, Zij wordt doodongerust).
Dag 27
Ik word er echt goed in. Ik kreeg Haar zover dat Ze bij mijn wieg stond met dat boek in Haar hand. …
Dag 29
Ze is nu echt ongerust. Ik hoorde Haar Hem voorlezen uit het hoofdstuk Scheelzien in dat boek: kennelijk wordt van heel jonge baby’s verwacht dat ze scheel kijken, maar als ze het na een paar maanden nog doen, betekent het dat ze inderdaad scheel zijn. Met elke dag die voorbij gaat raakt Ze er meer van overtuigd dat ik scheel ben.
Dag 31
Dokter kwam. Ik hield mijn ogen kaarsrecht. Hij kon niets verkeerds zien. Dokter ging. Zodra Zij boven naar me kwam kijken, richtte ik mijn rechteroog op de linkervogeltjes en mijn linker op de rechtervogeltjes. Ze reageerde helemaal niet. Hm. Kan het zijn dat Ze mijn plannetje door begint te krijgen?

Uit ‘Dagboek van een ettertje’ door Simon Brett